Begin dit jaar kwam in België een nieuwe kansspelwet in werking waarin online gokken is opgenomen. Ook is er voor de offline kansspellen een hoop veranderd en daarmee lopen de bookmakers die actief zijn tijdens de Belgische kermiskoersen het risico hun weddenschappen niet meer te kunnen aanbieden.
De Belgen zijn er vertrouwd mee, de bookmakers tijdens de kermiskoersen. Naast bier, wordt en wielerploegen zijn de bookmakers niet weg te denken tijdens deze koersen. Bekend is dat het hier een achttal bookmakers betreft. De bookmakers zijn bijna allemaal senioren en reizen met de kermiskoersen door het land, en zijn te herkennen aan hun tafels met daarop een krijtbord. De bookmakers zijn vaak te vinden in de buurt van een kroeg. Het is een echte Vlaamse Folklore en er wordt dan ook heel wat afgewed tijdens deze wielerkoersen. De inzetten bedragen maximaal 20 euro, en van gokverslaving is geen of vrijwel geen sprake. Toch betreft het hier sportweddenschappen met noteringen en inzetten.
De Kansspelcommissie van België heeft de taak om de kansspelen in het land volgens de regels te laten verlopen en dus hebben ook deze over het algemeen bejaarde bookmakers een vergunning nodig, of het hier nu een folklore betreft of niet. Zo’n handhaving van de wet leid vaak tot onduidelijkheden, zo meldt het Belgische casino nieuws.
Hoewel deze bookmakers niet werken met computers, maar met krijtborden, blijken zij toch in het bezit te zijn van officiële papieren afkomstig van het ministerie van Financiën. De Kansspelcommissie is niet op de hoogte van deze ontwikkeling en dus is er een miscommunicatie ontstaan tussen de bookmakers, het ministerie van Justitie en de commissie. Laten we hopen dat er rekening wordt gehouden, met zoals de Belgen het noemen: een amusante traditie, en dat deze traditie geen schade zal worden aangedaan omdat er misschien enkele formaliteiten missen. De worst, het bier en de bookmakers vormen nu eenmaal een geheel.
Bovendien herinner ik me nog dat ik toen ik minderjarig was, ik op de Nederlandse traditionele kermissen regelmatig een gokje waagde op de fruitmachines en ik vaak te vinden was bij het ballengooien. Maar de kermissen horen nu eenmaal in ons land, en ik zal eerlijk zijn. Ik was verslaafd aan het ballengooien, maar met 25 gulden kermisgeld per dag, kom je niet erg ver. En was de kermis weer verhuisd naar de volgende stad, dan was ik gewoon weer aan het rolschaatsen of aan het touwtje springen. Je kan natuurlijk op alle slakken zout leggen, maar een traditie is een traditie, en ik persoonlijk ben van mening dat er dan best wel eens een oogje mag worden dichtgeknepen, zo ook tijdens deze traditionele Belgische kermiskoersen.
